Wim Kos over collegiale coaching

Wim Kos is voorzitter van de raad van bestuur van VGN-instelling ASVZ. Daarnaast was hij collegiale coach van Steven Han. Wat heeft Wim Kos bewogen collegiale coach te worden? Hoe heeft hij het coachingstraject ervaren? Lees de ervaring van Wim Kos.

‘Een leiderschapsopleiding activeerde mij even geleden om na te denken over vragen als: waar sta ik? Wat is er nog te leren? Ik dacht ook terug aan het begin van mijn loopbaan. En bedacht me dat ik in mijn startperiode de mogelijkheid had gemist tot één op één contact met een externe bestuurder die helpt te zoeken naar oplossingen die passen bij jouw organisatie en persoon. Om die reden heb ik me aangemeld als collegiale coach toen de NVZD hiertoe een oproep deed.’

Helikopter
‘Het mooie van collegiale coach zijn, is dat je zelf ook weer aangewakkerd wordt en tot vragen komt over waar je staat; het werkt wederkerig. Er kunnen bijvoorbeeld dilemma’s op tafel komen waar je zelf ook mee te maken hebt of hebt gehad. Zo worden zaken ook voor jou als coach nog verder verhelderd; je plaatst ook jezelf in de helikopter waar je met de ander in vliegt. Collegiale coach zijn is voor mij dan ook een manier om bij de les te blijven, en invloed van buiten naar binnen te halen waar het gaat om mijn eigen functioneren.

‘Ik vind het belangrijk dat een collegiale coach in een ander werkveld en een andere regio werkt dan degene die gecoacht wordt. Zo ben je niet alleen als coach volstrekt onafhankelijk; het maakt ook dat je het daadwerkelijk houdt bij het stellen van vragen. En niet vervalt in tips over oplossingen. Het is mooi om te zien dat het stellen van de goede vragen bij de ander oproept dat hij naar de voor hem goede stappen wordt gebracht.’

Mensen
‘Mijn ervaring is dat veel van de dilemma’s waar je als bestuurder voor staat, menselijke dilemma’s zijn. Ze komen weliswaar vanuit je rol van bestuurder op je pad, maar als je het afpelt, gaat het vaak om de mens in jezelf en de mens in de ander. Je ontmoet bijvoorbeeld je toezichthouder, maar zowel hij als jij is een mens die vanuit een maatschappelijke opdracht op zoek is naar de ander - en de ander is ook op zoek naar jou. Dat besef geeft energie. En het inzicht dat bestuurder zijn best een ingewikkelde opdracht is, maar ook weer niet zo anders dan opdrachten die je eerder in je leven hebt gehad.’