Piet Batenburg over accreditatie
Piet Batenburg (1953) is oud-voorzitter raad van bestuur van het Catharina Ziekenhuis. Per 1 augustus 2018 is hij geaccrediteerd. Wat heeft hem ertoe bewogen deel te nemen aan het NVZD accreditatietraject? Hoe heeft hij het ervaren? ‘De organisatie mag van mij verwachten dat ik tot mijn pensioen toe goed blijf presteren.’
‘Ik ben nu achttien jaar ziekenhuisbestuurder. Mijn pensioengerechtigde datum is over twee jaar. Ik zou kunnen zeggen: ik zing het uit. Maar ik vind het belangrijk om steeds feedback te krijgen op mijn functioneren, mijzelf scherp te houden en te verbeteren. De grootste fout die ik in deze fase van mijn carrière kan maken is te denken “ik weet wel hoe alles werkt”. De organisatie mag van mij ook verwachten dat ik tot mijn pensioen toe goed blijf presteren. Meedoen met professionele beroepsontwikkeling hoort daarbij.’
Systematisch
‘De afgelopen jaren heb ik diverse vormen van feedback gekend. Ik vond de wijze waarop dit binnen het accreditatietraject is geregeld een mooie gesystematiseerde aanpak. In het begin dacht ik even “hoe vind ik mijn weg?”, maar met de tool ging dat toch heel gemakkelijk. Ik vond het leuk de feedback door te lezen, daar rustig voor te gaan zitten, het te laten inwerken; wat herken ik daarvan en wat neem ik mee? In de vrije teksten vind je een diversiteit aan opmerkingen; ik vond het leuk erover na te denken hoe ik die een plek kan geven.
‘Nieuw was voor mij dat in dit traject ook wordt gevraagd systematisch op te schrijven wat je aandachtspunten zijn en een persoonlijk ontwikkelplan te schrijven - iets dat we ook van medewerkers vragen. Ook het gesprek met externe auditoren was voor mij nieuw. Ik heb natuurlijk jaarlijks een gesprek met de raad van toezicht, maar dat gaat niet zo de diepte in als het accreditatiegesprek. Het was een goed en fijn gesprek, met capabele auditoren die er werk van hadden gemaakt, ook om mij uit te dagen.’
Feedback
‘Ik heb de overtuiging dat als ik niet periodiek feedback ophaal over mijn functioneren, noch mijn organisatie noch ik als bestuurder succesvol zal zijn. De waarde van feedback heb ik in 2003 geleerd tijdens een opleiding bij INSEAD. Een voorbeeld. Van oorsprong ben ik medisch specialist. De neiging van een medisch specialist is te handelen; daarvoor word je opgeleid. In 2000 werd ik ziekenhuisbestuurder. Als er in het begin een manager bij mij kwam met een probleem, was ik geneigd het te gaan oplossen, terwijl je als bestuurder meer in een coachende rol moet zitten. Dit is iets dat ik op basis van feedback gestaag heb afgeleerd. Ik heb geleerd hoe het management in haar kracht blijft als ik ze niet voor de voeten loop.
‘Anno 2018 is het belangrijk dat je de goede interactie hebt met de mensen om je heen; de wereld is complex, en mijn organisatie kan alleen succesvol zijn als ik het samenspel met stakeholders op een goede manier invul. Het accreditatiesysteem is een goede manier om daar feedback op te krijgen. Ook op mijn sterke en zwakke punten. Al weet ik intussen wel waar die liggen. Maar ik zie dan ook terug dat ik er wel wat mee heb gedaan.
‘Positief aan het accreditatietraject vind ik dat bestuurders die niet gewend zijn op een goede manier feedback te krijgen, dit proces zo een keer op een goede manier doorlopen. Ik vind dat je daar als bestuurder open voor moet staan, het niet als een bedreiging ervaren. Je wordt er beter van.’
Nieuwe energie
‘Het is niet zo dat je door dit traject plotseling een betere bestuurder bent. Het heeft mij vooral weer meer kennis van mijzelf gegeven en meer aandacht voor dat wat ik wat minder goed doe. Ik zie het ook als een stimulans. Ik doe mijn vak met plezier, en de -grotendeels positieve- feedback geeft mij nieuwe energie om door te gaan. De uitkomsten heb ik ook weer met de remuneratiecommissie van de raad van toezicht besproken. Zo is de cirkel weer rond.’