Esther Liefers is directeur/ bestuurder van Zorgcentrum Rosengaerde, aanbieder van zorg en ondersteuning aan ouderen in de gemeente Dalfsen. Via de NVZD zocht zij een collegiale coach, en vond deze in de persoon van Remco Bakker. Wat heeft Esther Liefers ertoe bewogen een collegiale coach te zoeken? Hoe heeft zij het coachingstraject ervaren?
“Dit is voor mij mijn eerste bestuurlijke rol. Ik heb hiervoor wel voor een langere periode waargenomen, maar dat is toch anders. Onze organisatie heeft een eenhoofdige raad van bestuur – dat ben ik – en ik heb dus geen directe collega in de organisatie. Voordat ik als bestuurder startte, bedacht ik, en dat werd me ook geadviseerd door meer ervaren bestuurders, dat het verstandig was om direct te zoeken naar een coach. Omdat het voor mij een nieuwe rol is, af en toe een eenzame positie; dan is het goed met een ervaren bestuurder te kunnen sparren over de dingen die ik tegenkom. Om advies te krijgen, maar ook om te helpen duiden waar de dingen die ik tegenkom mee te maken hebben. Heeft iets te maken met wie ik ben, hoe ik mijn rol als bestuurder oppak, dat het een andere organisatie is, dat ik een nieuwe bestuurder ben? Of zijn het thema’s die bij de rol van bestuurder horen, en worden ze herkend? Ik heb vaker supervisie en coaching gehad, en het leek mij dus goed dit direct op te pakken.”
Evalueren en reflecteren
“Ik heb de coaching als heel erg plezierig ervaren. Plezierig om in zo’n eerste periode van ‘bestuurderschap’ steeds met een ervaren bestuurder te evalueren en te reflecteren op mijzelf in mijn rol als bestuurder maar ook op de context. Om te onderzoeken: waar heb ik wel en niet invloed op? Wat hoort er gewoon een beetje bij en moet ik accepteren? En als ik er wel invloed op heb, hoe kan ik er dan op sturen vanuit mijn eigen waarden en normen? Het was heel prettig dat te doen met een ervaren bestuurder die mij een spiegel kon voorhouden maar af en toe ook de zaak wat kon normaliseren: ‘Dat ligt niet aan het feit dat je net bestuurder bent; het hoort er gewoon bij’.
“Ik heb ook meer zicht gekregen op de relatie tussen mij en de raad van toezicht; dat was voor mij een nieuw onderdeel van mijn werk. Daar hebben wij uitgebreid over gesproken; wat is de rol van de bestuurder en wat van de raad van toezicht, hoe kan ik daarin mijn wensen kenbaar maken en zo dicht mogelijk bij mijzelf blijven? Een derde belangrijk thema was de vraag: hoe kan ik mijn rol als bestuurder oppakken om beweging te krijgen in de cultuur van de organisatie?
“Het is niet zo dat mijn coach op deze vragen een pasklaar antwoord had, alles gebeurde in de dialoog van herkenning en erkenning. Samen kom je op zaken waar ik steeds weer mee verder kon. Ik vond het verrijkend en kan het iedereen aanraden. Het is ook nog eens een leuke manier om nader kennis te maken met je collega’s in het land.”