Interview Julianne Meijers

Julianne Meijers, bestuursvoorzitter Bartiméus

“Bestuurders die goed zijn in hun vak zijn mensen die zichzelf goed kennen.”

Julianne vertelt dat de voorbereiding voor dit interview meteen een ‘denkoefening’ was. “Je vertaalt professionele ontwikkeling al snel naar formeel leren, nieuwe kennis aangereikt krijgen. Maar hoe langer ik in het vak zit, hoe meer ik denk dat het over ervaringsleren gaat. Formele leeractiviteiten kunnen daar zeker een onderdeel van zijn, maar veel belangrijker is het leren van elkaar: het collectief aan wijsheid vanuit de bestuurdersgemeenschap, het leren van andere collega’s.”

Zij vindt het belangrijk en noodzakelijk om haar kennis op allerlei terreinen te vergroten, omdat haar werkzaamheden dit van haar verlangen. “In deze functie is het ook belangrijk om je kennis te vergroten van onderwerpen als vastgoed, financiering en sturen op kwaliteit. Ik pik die kennis vaak op door het lezen van rapporten en volgen van bijvoorbeeld webinars.” Zij noemt dit het aangereikt krijgen van brokjes kennis. Naast die brokjes leert ze eigenlijk het allermeeste van haar collega-bestuurders en adviseurs. “Het hebben van een groot netwerk en het daaruit kunnen putten is eigenlijk de grootste rijkdom aan wijsheid”. 

Ze neemt ook deel aan intervisie en een directiewerkgroep. Daarnaast zoekt ze bewust collega’s op in een meer informele setting. “Ik zoek mijn collega’s ook bilateraal op, met name rondom bepaalde vraagstukken. Ook een benen-op-tafel-gesprek met een collega verruimt het eigen denken.” Het gaat hierbij wat haar betreft om uitwisselen en elkaar informeren: “waar ben je mee bezig in jouw organisatie, en hoe ga je daar mee om?”.

Julianne vertelt dat ze ook altijd graag samenwerkt met een stagiair van de Top Class van het Erasmus Centrum voor Zorgbestuur. “Daar leer ik hartstikke veel van, zij spiegelen mij. We bespreken dat ook expliciet. Zij stellen de vragen die ik mezelf niet meer stel. Hun reflectie op mijn bestuurdersstijl zet mij telkens weer aan het denken. Haar advies is dan ook: “omring je met mensen die iets tegen je durven te zeggen. Mensen vinden het soms spannend om te doen vanwege je positie, maar de kunst is dus om te bespreken met elkaar dat feedback gewenst is. Want leren en professionele ontwikkeling staat of valt met bevattelijk blijven voor wat mensen om je heen zeggen en je teruggeven.”

Persoonlijke en professionele ontwikkeling zijn wat Julianne betreft met elkaar verweven. “Bestuurders die goed zijn in hun vak zijn mensen die zichzelf goed kennen.”

Wat haar verder vooral inspireert is het lezen van boeken en poëzie. “Inspiratie zoek ik nu wat minder in de geijkte managementliteratuur, maar meer in beschouwingen over de ontwikkeling van zorg en in het algemeen meer op het gebied van maatschappelijke ontwikkelingen in de samenleving. Ook poëzie geeft soms een inzicht. Iets wat je moeilijk in woorden kunt vatten kan je soms beter over brengen in poëzie.” Daarnaast luistert ze ook graag naar podcasts. Haar tip:  Podcast over Triple-C methode in gehandicaptenzorg en Ervaring voor Beginners van Theo Maassen. “Die laatste podcast gaat over de vraag ‘hoe leer je je vak?’ en dat is razend interessant.”

Onlangs heeft ze een sabbatical genomen om de Camino te lopen. Tijdens deze reis heeft ze een mooi inzicht opgedaan: “het besef van verschillende soorten tijd. Je hebt het ‘hier en nu’, de ‘middellange termijn’, dus volgende week of volgende maand, en wat ik noem ‘diepe tijd’. Tijdens de Camino loop je in de voetsporen van miljoenen mensen die door de eeuwen heen ook die tocht hebben gemaakt. Je beseft dat je maar een klein onderdeel bent van een veel langere geschiedenis. Die middellange termijn, dat jachtige dat verdween toen helemaal. Alleen het ‘hier en nu’ en die  ‘diepe tijd’ waren er. Ik besefte toen dat dit ook relevant is als bestuurder, dat dit de belangrijke dingen zijn om op te sturen. Je bent verantwoordelijk voor de lange lijn van de organisatie, dat gaat over de diepe tijd. En je maakt het verschil in alle ontmoetingen die je hebt, dat gaat over het hier en nu. De middellange termijn jaagt je juist op en het is maar de vraag of zich daar de echt relevante zaken afspelen. Door dit besef ben ik meer gaan relativeren, met meer distantie gaan kijken en laat ik me juist minder opslokken door de waan van de dag”.

Wat volgens Julianne nu nodig is in haar vak? “Verbinding en verbeeldingskracht. De mogelijkheid om in te zien hoe we op andere manieren de dingen kunnen gaan aanpakken. Dat vraagt de toekomst van ons.”

Lees hier de andere interviews in de serie.